






Dom Jegierski, położony przy ul.
Parkowej 2 w Białowieży, to duży, piętrowy budynek zbudowany w
1904 roku według projektu Józefa Iwanowicza Nosalewicza, architekta
Głównego Zarządu Dóbr Apanażowych. Budynek znajduje się tuż
przy wejściu do Parku Pałacowego od strony wschodniej.
Dom Jegierski jest murowany z
czerwonej cegły, dwukondygnacyjny z poddaszem, ustawiony na cokole z
granitowych ciosów. Ma prostokątny rzut z ryzalitami w elewacji
wschodniej i zachodniej. Arkadowy gzyms wieńczący z dwukolorowej
cegły otacza bryłę budynku. Okna mają prostokątny wykrój,
zamknięty łukiem odcinkowym z ceglanymi nadprożami, a pod oknami
parteru znajdują się prostokątne płyciny z dekoracją z cegieł
ułożonych na sztorc. Pod oknami drugiej kondygnacji widoczne są
uskokowe gzymsy parapetowe na ceglanych wspornikach.
Elewacja wschodnia (frontowa) jest
wieloosiowa i symetryczna, z dwoma jednoosiowymi ryzalitami
wejściowymi zwieńczonymi schodkowymi szczytami. Część środkowa
elewacji jest czteroosiowa z wąskimi prostokątnymi płycinami
między oknami, biegnącymi przez obie kondygnacje. Boczne części
elewacji są trójosiowe. Elewacja zachodnia jest wieloosiowa i
niesymetryczna, z dwoma ryzalitami po bokach – północnym
trójosiowym i południowym czteroosiowym. Na osiach ryzalitów
znajdują się schodkowe szczyty. Między ryzalitami, podobnie jak na
elewacji wschodniej, znajdują się podłużne płyciny między
oknami, biegnące przez obie kondygnacje. Elewacja północna ma po
środku dwuosiowy ryzalit zamknięty schodkowym szczytem, natomiast
elewacja południowa ma po środku jednoosiowy ryzalit. Budynek jest
nakryty niskim dachem czterospadowym, pokrytym blachą. W połaciach
wschodnich i zachodnich znajdują się facjatki, a poddasze nakryte
jest dwuspadowymi daszkami okapowymi z krzyżującymi się belkami w
szczytach.
Początkowo budynek służył
funkcjonariuszom polowań w Puszczy Białowieskiej, czyli jegrów
(strzelców), co wyjaśnia jego nazwę. W północnej części
obiektu mieścił się urząd pocztowo-telegraficzny, który działał
tam do dziś.
Podczas I wojny światowej w Domu
Jegierskim znajdowała się miejscowa komendantura. W okresie
międzywojennym budynek służył jako siedziba starostwa
białowieskiego oraz sądu grodzkiego, który w 1938 roku
przeniesiono do Hajnówki. W lutym 1921 roku w budynku ulokowano
komendę powiatową policji państwowej, a po zniesieniu powiatu
białowieskiego w 1922 roku, pomieszczenia te zajmował posterunek
policji państwowej. Po wojnie, od 1944 roku, w tych samych
pomieszczeniach mieścił się posterunek policji państwowej, który
na początku lat dziewięćdziesiątych został przeniesiony do
nowego budynku przy ul. Sportowej.
Podczas okupacji radzieckiej
(1939-1941) w południowej części budynku znajdowała się placówka
odpowiedzialna za dostarczanie drewna saperom z Puszczy
Białowieskiej. W okresie okupacji niemieckiej (1941-1944) Dom
Jegierski pełnił funkcję aresztu, najpierw użytkowanego przez
Batalion Policyjny nr 322, a następnie przez żandarmerię. W
areszcie przetrzymywano mieszkańców Białowieży i okolicznych wsi
podczas śledztw prowadzonych przez gestapo oraz osoby przeznaczone
na śmierć przez hitlerowców. Te wydarzenia upamiętnia tablica
pamiątkowa na budynku.
W 1957 roku w południowej części
budynku ulokowano siedzibę Rejonu Lasów Państwowych w Białowieży,
który funkcjonował tam do września 1959 roku. Następnie
pomieszczenia zajmował Ośrodek Szkoleniowy Lasów Państwowych,
organizujący kursy specjalistyczne oraz szkolenia ogólnokrajowe. Od
1978 roku pomieszczenia te zajmuje Dom Dziecka.
Obecnie w Domu Jegierskim znajdują
się 1- i 2-osobowe pokoje gościnne Nadleśnictwa Białowieża.
Ozdobą budynku jest duże gniazdo
bocianie, założone jeszcze w okresie międzywojennym. Chociaż w
1992 roku spadło ono podczas wymiany pokrycia dachu, bociany
odbudowały je w kolejnych latach.
Budynek jest okresowo remontowany.
Ostatni kapitalny remont przeprowadzono w 1998 roku, obejmujący
część zajmowaną przez urząd pocztowy i automatyczną centralę
telefoniczną, uruchomioną 29 grudnia 1982 roku. W lipcu 1998 roku
przed budynkiem ułożono chodnik z polbruku, który wymieniono
podczas przebudowy ulicy Parkowej latem 2009 roku. W maju 2001 roku
wymieniono drzwi wejściowe do urzędu pocztowego.
oprac. Piotr Bajko
Adres-y:
Dom Jegierski, położony przy ul.
Parkowej 2 w Białowieży, to duży, piętrowy budynek zbudowany w
1904 roku według projektu Józefa Iwanowicza Nosalewicza, architekta
Głównego Zarządu Dóbr Apanażowych. Budynek znajduje się tuż
przy wejściu do Parku Pałacowego od strony wschodniej.
Dom Jegierski jest murowany z
czerwonej cegły, dwukondygnacyjny z poddaszem, ustawiony na cokole z
granitowych ciosów. Ma prostokątny rzut z ryzalitami w elewacji
wschodniej i zachodniej. Arkadowy gzyms wieńczący z dwukolorowej
cegły otacza bryłę budynku. Okna mają prostokątny wykrój,
zamknięty łukiem odcinkowym z ceglanymi nadprożami, a pod oknami
parteru znajdują się prostokątne płyciny z dekoracją z cegieł
ułożonych na sztorc. Pod oknami drugiej kondygnacji widoczne są
uskokowe gzymsy parapetowe na ceglanych wspornikach.
Elewacja wschodnia (frontowa) jest
wieloosiowa i symetryczna, z dwoma jednoosiowymi ryzalitami
wejściowymi zwieńczonymi schodkowymi szczytami. Część środkowa
elewacji jest czteroosiowa z wąskimi prostokątnymi płycinami
między oknami, biegnącymi przez obie kondygnacje. Boczne części
elewacji są trójosiowe. Elewacja zachodnia jest wieloosiowa i
niesymetryczna, z dwoma ryzalitami po bokach – północnym
trójosiowym i południowym czteroosiowym. Na osiach ryzalitów
znajdują się schodkowe szczyty. Między ryzalitami, podobnie jak na
elewacji wschodniej, znajdują się podłużne płyciny między
oknami, biegnące przez obie kondygnacje. Elewacja północna ma po
środku dwuosiowy ryzalit zamknięty schodkowym szczytem, natomiast
elewacja południowa ma po środku jednoosiowy ryzalit. Budynek jest
nakryty niskim dachem czterospadowym, pokrytym blachą. W połaciach
wschodnich i zachodnich znajdują się facjatki, a poddasze nakryte
jest dwuspadowymi daszkami okapowymi z krzyżującymi się belkami w
szczytach.
Początkowo budynek służył
funkcjonariuszom polowań w Puszczy Białowieskiej, czyli jegrów
(strzelców), co wyjaśnia jego nazwę. W północnej części
obiektu mieścił się urząd pocztowo-telegraficzny, który działał
tam do dziś.
Podczas I wojny światowej w Domu
Jegierskim znajdowała się miejscowa komendantura. W okresie
międzywojennym budynek służył jako siedziba starostwa
białowieskiego oraz sądu grodzkiego, który w 1938 roku
przeniesiono do Hajnówki. W lutym 1921 roku w budynku ulokowano
komendę powiatową policji państwowej, a po zniesieniu powiatu
białowieskiego w 1922 roku, pomieszczenia te zajmował posterunek
policji państwowej. Po wojnie, od 1944 roku, w tych samych
pomieszczeniach mieścił się posterunek policji państwowej, który
na początku lat dziewięćdziesiątych został przeniesiony do
nowego budynku przy ul. Sportowej.
Podczas okupacji radzieckiej
(1939-1941) w południowej części budynku znajdowała się placówka
odpowiedzialna za dostarczanie drewna saperom z Puszczy
Białowieskiej. W okresie okupacji niemieckiej (1941-1944) Dom
Jegierski pełnił funkcję aresztu, najpierw użytkowanego przez
Batalion Policyjny nr 322, a następnie przez żandarmerię. W
areszcie przetrzymywano mieszkańców Białowieży i okolicznych wsi
podczas śledztw prowadzonych przez gestapo oraz osoby przeznaczone
na śmierć przez hitlerowców. Te wydarzenia upamiętnia tablica
pamiątkowa na budynku.
W 1957 roku w południowej części
budynku ulokowano siedzibę Rejonu Lasów Państwowych w Białowieży,
który funkcjonował tam do września 1959 roku. Następnie
pomieszczenia zajmował Ośrodek Szkoleniowy Lasów Państwowych,
organizujący kursy specjalistyczne oraz szkolenia ogólnokrajowe. Od
1978 roku pomieszczenia te zajmuje Dom Dziecka.
Obecnie w Domu Jegierskim znajdują
się 1- i 2-osobowe pokoje gościnne Nadleśnictwa Białowieża.
Ozdobą budynku jest duże gniazdo
bocianie, założone jeszcze w okresie międzywojennym. Chociaż w
1992 roku spadło ono podczas wymiany pokrycia dachu, bociany
odbudowały je w kolejnych latach.
Budynek jest okresowo remontowany.
Ostatni kapitalny remont przeprowadzono w 1998 roku, obejmujący
część zajmowaną przez urząd pocztowy i automatyczną centralę
telefoniczną, uruchomioną 29 grudnia 1982 roku. W lipcu 1998 roku
przed budynkiem ułożono chodnik z polbruku, który wymieniono
podczas przebudowy ulicy Parkowej latem 2009 roku. W maju 2001 roku
wymieniono drzwi wejściowe do urzędu pocztowego.
oprac. Piotr Bajko